BEYAZ BİR SİYAH

İnandırdım kendimi...
Döktüm üzerime kasıtlı bir şekilde...
Komik duruma düşsem bile fark edilmek için, ufak bir çocuk gibi!
Kendim bile güldüm sonraların olasılıklarına, olmaması gereken olasılıklara...
Ama kanun işliyor ve benim olmasını istediklerime inanmam gerekiyor;
Arzın talebine sıkışmış hayali karşılıklar, fatura ağır, ben kuş gibi hafif...
Üflesen uçacağım, sakat kanadıma bakmadan...
Ama kasırgaların uzaklaştıracak, sakatlayacak iyice!
Dur desem de dinleyecek sanki bu kısır döngü,
Ya da ben duracağım olduğum yerde dönüp durmaktan...
Küçücük taşlar zarar vermeye başladılar ayaklarıma.
Aynı yerde dönmekten aşındılar, her taş yer yaptı...
Bile bile tuz döktüm yollara, kar da beyaz o da!
Yalan da beyaz, gerçek de, saflık da..!
Gülerken gördüğüm dişler de beyaz, baktığım gözlerin etrafı da!
Ya beyazlar zarar veriyor bana, ya da siyaha boyadığım ütopyalar...
Gözlerim sarhoş, kan çanağına dönmüş.
İçimdeki ben ölmüş,
Mutluluk zihnimden akıp giden bir dölmüş..!