Gözlerimi kapattığımda karanlık oluyor, hiçbir şey göremiyorum. En aydınlık olan zamanlarda bile göremiyorum, gözlerimi kapattığımda. Görmek istediklerimi düşlüyorum, görüyorum. Ama bilinçaltıma o kadar çok şey sıkışmış ki; en güzel şeyler bile kabusa dönebiliyor bazen.
Annem bana en karanlıklarda sarıldığında; ilahi bir ışık kör edercesine aydınlatıyor her yanımı.
Annem bana sadece sarıldığında;
Korkularım, yok oluyor hepsi...
40 yaşına da gelsem, kendimi her kötü hissettiğimde annemin koynuna girer yatarım. Çünkü o'nun yanında hep güvendeyim.
Saçlarımı okşadığında, öpüp kokladığında, yenileniyor sanki ruhum.
Eğer tanrı varsa, eminim ki ışığını annelere bahşetmiştir. Ama sadece ANNElere, ANNE olabilenlere!..
Doğa bile bir ANA, yeryüzündeki her canlıyı besleyen...
Annem benim için doğa, ışık, kalkan, aşk, sevgi... Annem benim için her şey!
TEŞEKKÜRLER ANNE...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder